کد مطلب:34062 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153

از كمال الدین میثم بن علی بن میثم بحرانی، درگذشته بعد از سال 679 هجری. وی عالمی ربانی و فیلسوفی متبحر و حكیمی متاله و جامع علوم معقول و منقول بوده است. نقل شده است كه خواجه نصر الدین طوسی نزد ابن میثم فقه درس گرفته و ابن میثم نزد خواجه نصرالدین طوسی حكمت فرا گرفته است.[1] وی دارای تالیفاتی متعدد بوده است. از جمله: آداب البحث، استقصاء النظر فی امامه الائمه الاثنی عشر، البحر الخضم، تجرید البلاغه، شرح الاشارات، قواعد المرام، منهاج العارفین فی شرح كلمات امیرالمومنین و مصباح السالكین.[2].

ارزنده ترین و مهمترین اثر ابن میثم شرح نهج البلاغه ی اوست كه آن را به تشویق عطاملك جوینی در سال 677 هجری به پایان برده است.[3] وی در شرح خود ابتدا لغات را معنا كرده و آنگاه به شرح عبارات پرداخته و مباحث اعتقادی و اخلاقی آن را به تفصیل مورد بحث قرار داده است و نیز تا حد ممكن شان صدور كلام را آورده و به مباحث لغوی و معانی و بیان نیز پرداخته است. در مجموع این شرح، شرحی كلامی، فلسفی و اخلاقی است.

1. الذریعه، ج 14، ص 149، مصارد نهج البلاغه، ج 1، ص 223.
2. الذریعه ج 14، ص 41، ج 21، ص 110، ج 23، ص 168، امتیاز علیخان عرشی، استناد نهج البلاغه، ترجمه، تعلیقات و حواشی از سید مرتضی آیت الله زاده شیرازی، چاپ اول، انتشارات امیركبیر، 1363 ش. ص 133، شرح نهج البلاغه ابن میثم، مقدمه ناشر، ص 8.
3. شرح نهج البلاغه ابن میثم، مقدمه المولف، صص 4 -3، استناد نهج البلاغه، صص 134 -133.